“KALDIRIMLAR OTOPARK OLDU”

Tarih: 8 Aralık 2025 Pazartesi 10:19

40 yıllık önceki muhtarı devirdi. Doğduğu, büyüdüğü tarihine tanıklık ettiği mahallesine muhtar oldu.

İki dönemdir muhtarlık yapan 63 yaşındaki Akdeniz İlçesi'ne bağlı Camişerif Muhtarı Derin Günüç ile bir araya geldim.

Mahallesinin geçmişini anlatırken gözleri doldu.

Bir zamanlar Giritlilerin yaşadığı sokaklarda kadınlar kapı önlerinde oturur, sohbetler hiç bitmezmiş. Derin Günüç, çocukluğunda hayranlıkla izlediği Giritli bir kadına dair anısını gülümseyerek paylaştı:

“Sabahlığıyla kapıya çıkardı. Sabahlığının üzerindeki tüller çok güzel dururdu. Ayağında topuklu ev ayakkabısı… Aşağıdan hayranlıkla ona bakardım. İsterdim ki kapıda saatlerce dursun, ben de ona bakayım.”

Tarihi binalara sahip çıkılmamasından yakındı. Araçların işgal ettiği kaldırımlarda yürünemez olduğunu söyledi.

“Eski günleri özlüyor musunuz?” diye sordum. Derin bir nefes ardından iç çekti: Çok özlüyorum…

Mahallesinin sorunlarını omuzlayan Camişerif Muhtarı Derin Günüç tane tane anlattı…

Öncelikle sizi tanıyalım… Muhtar olmadan önce mesleğiniz neydi?

Camişerif Mahallesi, ikinci dönem muhtarıyım. 63 yaşındayım, 37 senedir kırtasiyeciyim. Bu mahallede doğdum, büyüdüm.

Mahallede Osmanlı döneminden kalma olduğu söylenen 150 yıllık cami ve 155 yıllık çeşme gibi yapılar var. Tarihi evler var. Bunların güncel durumu ne durumda? Koruma altına alınıyor mu?

Sözde koruma altında ama ben bugüne kadar temiz olduğunu hiç görmedim. Özellikle de birkaç sefer yazdım, cevap bile yazılmadı. Büyükşehir'den özellikle Uray Caddesi'ndeki çeşmemizin, Fabrikalar Caddesi'ndeki çeşmenin temizliğini istedim, bakımını istedim. Hâlâ temiz değil. Ama insanlarımız da kirli bırakıyor. Yani yapılsa da belki de temizlik gözükmüyor. Sebzeciler, hurdacılar, kâğıt toplayanlar orayı kullanıyor. Rögarlar da tıkanıyor sürekli.

Tarihi yapılara restorasyon yapıldı mı?

Bizim Camişerif  Mahallesi tarafında yok. Uray Caddesi'nde restorasyonlar var. Hiçbir bilgi alamıyorum. Anıtlar Kurulu'ndan gelenler oldu, nasıl bir şey çıkarttılar bilmiyorum. Buralarda hiçbir bakım yok. Restorasyon hiç yok. Üstelik o tür binalar artık müptezellerin eline düştü. Bundan 8 ay önce tarihi binalardan bir tanesi Salim Güven İlkokulu'nun karşısında cayır cayır yandı.

Mahallenin nüfusu ne kadar? Komşuluk ilişkileri nasıl?

1200 seçmenimiz var. Kayıtların haricinde mahalle dışından okul için gelen veliler var. Mahallemizde yaşayan insanlarla sorunumuz yok.  Kadınlarla da iyiyiz. Ekonomik durumu kötü insanlar var. Beş çocuklu bir anneye mesela çocuğunu en azından Cumhuriyet Meydanı'nda bir törene götür dediğim zaman ‘muhtarım oraya götürürken gazozundan dondurmasına mısırına kadar istiyor, bunları alamam’ deyip oralara gidemeyen nice var. Sosyal etkinliklerin burada olması gerek. Büyükşehir yaz günlerinde dondurma dağıttı, benim mahalleme gelmedi. Ne yapıldıysa bizim Camişerif Mahallesi’nde yok.

Göçmen durumu nasıl?

Suriyelimiz var ama kayıtlı gözükmüyor. Yani çok fazla yok. Giden gitti. Gidip dönen de var.. Gidenler, orada paralı bir iş bulamadıkları için buradan kazanıp götürecekler.

Önceki yıllardan bu zamana yaşayan insanlar kaldı mı?

Eski yaşayan insanlar kalmadı. Yaşça çok yaşlı, artık çoluk çocuğunun yanında yaşayanlar var. Bir de hani bir daire düşmüştür. 4-5 kardeşe satıp gidiyorlar.

Altyapı, kaldırım ve asfalt çalışmaları nasıl?

Altyapı yok. Sürekli bir yerlerden su patlıyor zaten. Rögarlar, kanalizasyonlar eski, yıllar öncesinin.

Yenileme olmadı. Sadece yama tarzı, nerede arıza patladı oraya müdahale ediliyor. En büyük sorunumuz trafik. Bütün kaldırımlarımı otopark oldu. İnsanlar yolda yürüyor. Tek yön olmasından dolayı İstiklal Caddesi'nde sıkıntımız çok büyük.

Orada ne gibi sorunlar var?

Büyükşehir Belediyesi, birkaç sene öncesinde tek yön yaptı yolu. Her kaldırım 4 metre, 8 metre. Burada bir pazar yeri kurulmuyor. Alışveriş Merkezi (AVM) yok ki insanlar yürüyerek geçsin. Bana göre o kaldırımların büyük olması çok fuzuli oldu. Yeşil alan dediler, öyle bir yeşil alan yok. Nasıl diyeyim? Bisiklet yolu vardı mesela, geçen sene kaldırıldı. Fakat otopark çok büyük sorun. Bankaya gelen park ediyor bir yere, mahallenin arasına giriyor, yetmedi mi buraya giriyor. Burada da 2-3 sıra oluyor. Bazen ambulanslar, itfaiye sıkıntı çekiyor.

O yolu tek yöne yaptıktan sonra o caddede tren istasyonundan ışıklara kadar olan noktada esnafın hali perişan. Artık eskisi gibi müşteri gelmiyor. Mesela işyeri olan fotoğrafçı diyor ki; ‘adam aracını park edemediği için başka yere gidiyor, fotoğraf çektiriyor, çoğaltıyor, park yeri bulamadığı için bana gelmiyor’ diyor. Fabrikalar Caddesi, çift yön. Ama daracık bir yol. Çift gidiş geliş var. Belediye otobüsleri, yayla araçları oradan geçiyor. Oraya da park ediyorlar. Büyük araç geldiği zaman, küçük araçla birlikte sıkışıyorlar. Çok da kaza oluyor. Kaç kişinin ayağı arabanın altında kaldı.

Muhtar olarak, mahalle için yetkililerden talepleriniz neler?

Mahallemde muhtarlık binası yok. 7 senedir kiraya ödüyorum. Kimse de bana gelip; ‘ne kadar ödüyorsun?’ diye sormuyor. İki hafta önce 75 bin lira ödedim. Büyükşehir Belediyesi'nden destek bekliyorum. Okulun arkasına küçük bir park yapmıştık geçen dönem, iki tane salıncak ile bir kaykay var. Çocuklar orada oynuyorlar. Bu sefer de parkın etrafı otopark gibi, park yapılamaz karar çıkartmama rağmen. Çocuklar oynayamıyor.

Kadınlar için sosyal projeleriniz var mı?

Kadınlarımızı getiremiyorum hiçbir yere. Mesela narkotik çalışmaları, uyuşturucu ya da çocuklarla ilgili eğitimler oluyor, gelmiyorlar. Camişerif Mahallesi’nin en büyük belası narkotik. Geçenlerde valiliğin toplantısında da söyledim. ‘Muhtarlık, doğalgaz istiyorum ama onları bıraktım’ dedim. Onlar yapılabilecek şeyler, yaparlar. Üst düzey güvenlik gerekli. Çok büyük.

Derin hanım, 63 yaşındasınız. Şimdi 50 yıl, 40 yıl öncesine gidelim… Camişerif Mahallesi için bugün ne dersiniz?

Daha güzeldi buralar... Eski evlerin tarihini, mahalleyi adım adım yaşadım. Giritlilerin daha çoğunlukta olduğu göçmen mahallesiydi. Bir kısım Karaduvarlı buradaydı. Arpaçsakarlar ve Camili köyünden gelenler vardı. Buranın yerlileri gibiydi artık. Mesela Salim Güven'in ilkokulunun arkasında o dar sokak, o parkın olduğu dediğim yerde seyyar satıcılar gelirdi sabahtan. Kadınlarımızı görürdüm, evde giydikleri önlüğe benzer elbiseleri vardı. İş yaparken onu giyerlerdi. Ben o sokak kültürünün büyük bir kısmını yaşadım, kapının önünde oturup çekirdek yediğimiz günleri… İstasyonun karşısındaydı evimiz. Orada büyüdüm.

Bu değişeme üzülüyor musunuz?

Üzülmez miyim? (gözleri doluyor) Kalmadı kimse, sahip çıkılmadı. Burası o kadar nezih bir mahalleydi ki… Muhtarlığın ilerisinde bir iki merdivenli ev var. Çok uğraştım, devlete bir yere restorasyon yapılsın da, bir kültür evi ya da gastronomiyle ilgili bir yer olsun istedim. Yani Arap kültürü, işte Kürtlerin, Çerkezlerin yemekleri her gün bir yere yapılsın. Telefonla siparişi ya da internetten mutlaka çıkar bu çevrenin müşterisi.

Tarihi bir evde yaşanmış hatıranız var mı?

Çocukluğumda İngilizce kursuna giderdim o merdivenli evin önünden. O iki merdiven önünde bir teyzemiz vardı. Annem de sabahlık giyerdi ama onunki tüylü müylüydü. Tüylü terlikleri vardı, kapıyı açtığında görürdüm. Beklerdim ki biraz daha dursun da bakayım teyzeye nasıl bir şey. Yani çok kalite, nezihlik vardı.